Jak żyć? Tak, żeby nie żałować, że się nie próbowało. Bo jak się spróbowało i się nie udało – to się wyciągnie lekcję. Najgorzej żyć i myśleć, co by było gdyby. Bo myśli takie nawiedzają i nie odchodzą. I kłębią się wciąż jak tumany kurzu. I nawarstwiają. I człowiek żyje nimi. I jest w innym świecie. Nierzeczywistym, bo wciąż snuje nowe scenariusze do tego, co by było, gdyby się spróbowało. I kiedy tkwi w tym wymyślanym świecie to omija go wszystko, co się dzieje naprawdę. I nie wie on już co warto, a co nie warto. A nawet jeśli, nawet jak zaboli, gdy się spróbuje, to się wie. I potem jednak lepiej wiedzieć to, niż nie wiedzieć nic.

Jak żyć? Tak, żeby nie żałować, że się nie próbowało. Bo jak się spróbowało i się nie udało – to się wyciągnie lekcję. Najgorzej żyć i myśleć, co by było gdyby. Bo myśli takie nawiedzają i nie odchodzą. I kłębią się wciąż jak tumany kurzu. I nawarstwiają. I człowiek żyje nimi. I jest w innym świecie. Nierzeczywistym, bo wciąż snuje nowe scenariusze do tego, co by było,...

Cytując klasyka " zmienić pracę. wziąć kredyt"...

A poważnie: to tyko moja prywatna recepta, odczucie najzupełniej subiektywne. Nie wiem jak mają żyć wszyscy więc opowiem o sobie.

Nie wiedziałam jak żyć i żyłam źle. Bałam się : "ze sobie nie poradzę, że jestem zbyt słaba, że nie, nie dla mnie te wysokie szczyty, ze na pewno mnie tam nie polubią , a co ludzie powiedzą" itd...
Aż urodziłam dziecko.
I okazało się, że jestem silna, silniejsza niż myślałam. Mogę dać sobie radę ze wszystkim czego się podejmę, jestem zorganizowana, mogę się uczyć i wstawać w nocy co 2h a potem o 5 wstać,żeby zdążyć na autobus do szkoły. Mogę mieć swoje zdanie i głośno je wyrażać. Moje życie jest tylko moje i nie muszę się martwić co myślą o mnie inni. Mogę ważyć 42 kg i nawet nie zdawać sobie z tego sprawy. Mogę być z siebie dumna,że mimo że ważyłam 42 kg przetrwałam i byłam dzielna. Mogę pisać książki jeśli zechcę. Mogę ryzykować. Mogę pozwolić sobie na to,by ryzyko się nie opłaciło. Mogę iść na kurs tańca. Mogę skakać ze spadochronem. Mogę przenosić góry.
Narodziny dziecka w bardzo młodym wieku zmusiły mnie do otwarcia na nową osobowość we mnie- z martwej Kaliny Faustyna-zlęknionej , wycofanej, ostrożnej narodziła się Kalina Faustyna żywa odważna, świadoma, działająca, przekonana,ze nikt za nią życia nie przeżyje i wszystko zależy od niej.
Nie jest to recepta uniwersalna, gdyż nie każdego nauczy życia macierzyństwo. Ale płynie z niej nieśmiertelny przekaz: jak żyć? Jak tylko chcesz.

Cytując klasyka " zmienić pracę. wziąć kredyt"...

A poważnie: to tyko moja prywatna recepta, odczucie najzupełniej subiektywne. Nie wiem jak mają żyć wszyscy więc opowiem o sobie.

Nie wiedziałam jak żyć i żyłam źle. Bałam się : "ze sobie nie poradzę, że jestem zbyt słaba, że nie, nie dla mnie te wysokie szczyty, ze na pewno mnie tam nie polubią , a co ludzie...

"Żyć tak jakby każdy dzień miał być dla nas ostatnim". Każdy pewnie słyszał to zdanie niejednokrotnie. Ma ono w sobie samą prawdę, jest najlepszą a zarazem najtrudniejszą receptą na życie. Podążając za tym mottem możemy zyskać satysfakcję, motywację i szczęście. Szczęście, które jest tak naprawdę celem każdego z nas. Szczęście - nawet to najdrobniejsze. Szczęście a z nim uśmiech. Uśmiech dla siebie, uśmiech dla innych. Pozytywne nastawienie, nadzieja i radość. Trzeba żyć tak, by każdy dzień był dniem radosnym, by nie skrzywdzić nikogo a sobie dostarczyć pięknych wspomnień. Takie życie choć trudne nie jest niemożliwe. Cieszmy się nawet z małych rzeczy, bo radość rodzi piękno, piękno nadzieję a nadzieja dobre życie.

"Żyć tak jakby każdy dzień miał być dla nas ostatnim". Każdy pewnie słyszał to zdanie niejednokrotnie. Ma ono w sobie samą prawdę, jest najlepszą a zarazem najtrudniejszą receptą na życie. Podążając za tym mottem możemy zyskać satysfakcję, motywację i szczęście. Szczęście, które jest tak naprawdę celem każdego z nas. Szczęście - nawet to najdrobniejsze. Szczęście a z nim...

Należy żyć tak, jak mawiała moja babcia, żeby nie krzywdzić innych.

Należy żyć tak, jak mawiała moja babcia, żeby nie krzywdzić innych.

Poznałem receptę na lepsze życie. Ok. Zdradzę ją wam, ale cii... Jest taki pewien płyn, płyn ten ma od 9 do 18% alkoholu i nazywa się wino. Ważne jeszcze, żeby mieć z kim je wypić. Polecam, bo jest wtedy jakoś przyjemniej.

Poznałem receptę na lepsze życie. Ok. Zdradzę ją wam, ale cii... Jest taki pewien płyn, płyn ten ma od 9 do 18% alkoholu i nazywa się wino. Ważne jeszcze, żeby mieć z kim je wypić. Polecam, bo jest wtedy jakoś przyjemniej.

Zatrzymać czas!
Nie jestem w wieku bohaterki z książki, ale chyba wiem już jak żyć… Niby nie mam na co narzekać wiek średni jest jak pełnia lata: dojrzała uroda, rozświetlona mądrością, ma wyjątkowy urok. Mogę powiedzieć, że moja kobiecość rozkwitła w wieku dojrzałym. Dotąd żyłam w przekonaniu, że z kobietą 50+ nikt się nie liczy, a mężczyźni jej nie zauważają. Postanowiłam coś z tym zrobić. Zapisałam się na lekcje i nauczyłam się tańca, który dodaje gibkości i zmysłowości. Po kilku miesiącach treningu moja samoocena zmieniła się radykalnie. Mam teraz gibkie ruchy, a mąż ostatnio powiedział mi, że stałam się bardzo zmysłowa. Tak świadoma własnej kobiecości nie czułam się nawet w młodości. Poznałam też sztukę ubierania się w ten sposób, by podkreślić swoje atuty. Dotąd oglądając z córką zdjęcia narzekałam, że wyglądam na nich jak stara baba. ,,Mamo ubierasz się w bezkształtne, długie wory, zamiast pokazać, że masz fajną figurę i zgrabne nogi’’ – powiedziała moja córka. Dało mi to do myślenia i z pomocą córki udało mi się skompletować kilka fajnych zestawów, które podkreślają moją wąską talię i odsłaniają nogi. W końcu dzięki ziołom i gimnastyce panuję nad złym nastrojem. Dzięki temu przypomniałam sobie sztukę flirtu i swobodnej konwersacji. Obudziła się we mnie dawna kokietka i dzięki temu czuję się młodziej. Uważam, że nie warto gonić za młodością, bo kobiecość nie jest przypisana młodości. Można nią emanować mając 60 lat i być jej pozbawioną w 30. roku życia. To cały zespół cech, czasem pozornie przeciwstawnych m.in. wrażliwość, wewnętrzna siła, naturalność, dbałość o szczegóły, inteligencja i intuicja. Każda ma to w genach. Możemy jednak ją pielęgnować albo przytłumić. Każdy moment życia jest dobry, by o nią zadbać – czyli tak naprawdę zadbać o siebie. Nie oznacza to, że w dojrzałym wieku mam podkreślać swoją kobiecość tak, jak wtedy kiedy miałam 30 lat – opiętą bluzką, czy mocna szminką. Teraz już tego nie potrzebuję!

Zatrzymać czas!
Nie jestem w wieku bohaterki z książki, ale chyba wiem już jak żyć… Niby nie mam na co narzekać wiek średni jest jak pełnia lata: dojrzała uroda, rozświetlona mądrością, ma wyjątkowy urok. Mogę powiedzieć, że moja kobiecość rozkwitła w wieku dojrzałym. Dotąd żyłam w przekonaniu, że z kobietą 50+ nikt się nie liczy, a mężczyźni jej nie zauważają....

Rzecz jasna dobrze jest dobrze żyć. Dla każdego oznacza to zupełnie co innego, zatem trudno o jedną uniwersalną radę dla wszystkich. Moim zdaniem na pewno ważne jest to, aby robić w życiu coś, co się lubi i zasypiać każdego dnia z myślą, że po przebudzeniu czeka nas kolejny dzień, gdy będziemy mogli oddać się zajęciu, które sprawia nam przyjemność. Dla niektórych może to być nagrywanie raperskich piosenek, dla innych bokserskie treningi, a dla innych zwyczajna praca w kawiarni. Ilu ludzi, tyle przepisów na własne szczęście. Grunt, to odnaleźć swoją pasję, nie przejmując się opinią innych i uparcie realizować ją każdego dnia, czerpiąc z niej satysfakcję i zadowolenie.

Rzecz jasna dobrze jest dobrze żyć. Dla każdego oznacza to zupełnie co innego, zatem trudno o jedną uniwersalną radę dla wszystkich. Moim zdaniem na pewno ważne jest to, aby robić w życiu coś, co się lubi i zasypiać każdego dnia z myślą, że po przebudzeniu czeka nas kolejny dzień, gdy będziemy mogli oddać się zajęciu, które sprawia nam przyjemność. Dla niektórych może to...

Żyć tak jakby jutra miało nie być !!!!! :)

Żyć tak jakby jutra miało nie być !!!!! :)

Jak żyć?

Najlepiej dobrze wykorzystując wszystkie swoje pięć zmysłów:

1. WZROK – umieć patrzeć, ale i widzieć, dostrzegać – zarówno siebie, jak i innych ludzi, zatrzymać się na chwilę, być wrażliwym na drugiego człowieka, dostrzegać i rozumieć potrzeby swoje i innych, cieszyć się nawet najmniejszymi drobiazgami, doceniać piękno i dobro wokół nas: przyrodę, zwierzęta i ludzi.

2. SŁUCH – umieć słuchać – samego siebie, ale i innych, co będzie podstawą takich relacji jak koleżeństwo, przyjaźń, czy miłość; być wiernym sobie i swoim przekonaniom, słuchać dobrych rad, ale nie pozwalać niczego narzucać sobie siłą.

3. SMAK – smakować życie, czerpać i brać z niego wszystko, co najlepsze, pomimo chwil trudnych i smutnych, dążyć do spełnienia marzeń, rozwijać swoje pasje i zainteresowania, robić to, co się kocha najbardziej, rozumieć obowiązki, ale i przyjemności.

4. WĘCH – wąchać, ale i węszyć – być dociekliwym, mieć potrzebę i chęć poznania świata zewnętrznego, otaczających nas ludzi, ale i tego wewnętrznego, czyli nas samych.

5. DOTYK – dotknąć życia – poczuć małą dłoń w swojej dłoni, krople rosy na porannej trawie, okrągłe, rumiane jabłko pod palcami jesienią, otrzymać niespodziewany uśmiech od nieznajomego na ulicy, wtulić się w bezpieczne ramiona i doceniać każdy taki gest:)

Jak żyć?

Najlepiej dobrze wykorzystując wszystkie swoje pięć zmysłów:

1. WZROK – umieć patrzeć, ale i widzieć, dostrzegać – zarówno siebie, jak i innych ludzi, zatrzymać się na chwilę, być wrażliwym na drugiego człowieka, dostrzegać i rozumieć potrzeby swoje i innych, cieszyć się nawet najmniejszymi drobiazgami, doceniać piękno i dobro wokół nas: przyrodę, zwierzęta i...

Jak żyć? Jest to bardzo trudne pytanie, na które nie ma jednej odpowiedzi. Każdego satysfakcjonuje coś innego. Nawet my sami zmieniamy pogląd na życie z biegiem lat.
Uważam, że trzeba cieszyć się tym co mamy, a przynajmniej starać się doceniać chwilę. Ciągle chcemy czegoś więcej. Więcej pieniędzy, lepszego samochodu, wakacji w ekskluzywniejszym hotelu, szczuplejszej figury... Żyjemy myśląc, że jak już osiągniemy coś do czego dążymy to będziemy naprawdę szczęśliwi, nie zauważając, że po drodze zwiększa się tylko liczba tych dążeń, a czas na szczęście nieubłaganie się kurczy.
Ja staram się żyć tworząc jak najwięcej miłych wspomnień. Między codziennymi obowiązkami znaleźć przynajmniej chwilę na coś dla siebie. Spotykać się ze znajomymi i rodziną, żeby kiedyś nie poczuć się samotnie, bo z braku czasu zaniedbałam kontakty z ludźmi, na których mi zależy. Zjeść to ciastko, na które mam ochotę nie obwiniając się, że ma milion kalorii. Nie rozpamiętywać przeszłości, zapomnieć o smutnych chwilach i starać się, żeby było ich jak najmniej.

Jak żyć? Jest to bardzo trudne pytanie, na które nie ma jednej odpowiedzi. Każdego satysfakcjonuje coś innego. Nawet my sami zmieniamy pogląd na życie z biegiem lat.
Uważam, że trzeba cieszyć się tym co mamy, a przynajmniej starać się doceniać chwilę. Ciągle chcemy czegoś więcej. Więcej pieniędzy, lepszego samochodu, wakacji w ekskluzywniejszym hotelu, szczuplejszej...